Ακάρι της Ψώρας

Το ακάρι της ψώρας (Sarcoptes scabiei var. hominis), έχει μικρό μέγεθος, αόρατο με γυμνόν οφθαλμό. Ένα πλήρως ανεπτυγμένο τέλειο, δεν είναι μεγαλύτερο από τη μύτη μιας καρφίτσας.
Παρασιτεί στον άνθρωπο εδώ και παραπάνω από 2.500 χρόνια. Αναφέρεται από τον Αριστοτέλη τον 4ο αιώνα π.Χ.. Ο Κέλσος έδωσε στην ασθένεια την ονομασία “scabies” (scabere (L.) = ξύνομαι) περιγράφοντας και τα χαρακτηριστικά του ακάρεως.
Υπολογίζεται ότι σε ολόκληρο τον κόσμο εμφανίζονται κάθε χρόνο περισσότερα από 300 εκατομμύρια περιστατικά ψώρας, ενώ προσβάλλει επίσης άλογα, βοοειδή και αιγοπρόβατα.

Η νόσος αν και για πολλά χρόνια είχε σταματήσει να ακούγεται, ξαναμπαίνει στη ζωή των σημερινών κοινωνιών και ιδίως σε ένα από τους πιο ευαίσθητους χώρους, που είναι τα σχολεία.

Τα θηλυκά έντομα φωλιάζουν κάτω από την επιφάνεια του δέρματος και εναποθέτουν τα ωά τους,  αυτά εκκολάπτονται δίνοντας ζωή σε νέα ακάρεα, τα οποία εξαπλώνονται στα χέρια, τα πόδια, στις σχισμές των δακτύλων, τους αγκώνες, στην περιοχή πάνω από τα γεννητικά όργανα ή γύρω από τις μασχάλες προκαλώντας έντονο κνησμό, ιδίως κατά τις βραδινές ώρες, και στη συνέχεια αναπτύσσουν εξάνθημα. Προκαλείται έτσι, τοπική φλεγμονή, έντονη  φαγούρα και  μολύνσεις, η ονομαζόμενη ψώρα (scabies), μια άκρως μεταδοτική νόσος.

Χωρίς ξενιστή μπορεί να ζήσει από 5 ημέρες έως 2 εβδομάδες. Αντιθέτως στον ανθρώπινο οργανισμό επιζεί επί περίπου ένα μήνα, ενώ μπορούν να βαδίσουν σε μεγάλες αποστάσεις. Έτσι τα συμπτώματα της ψώρας μπορεί να διαρκέσουν μήνες ή και χρόνια.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ψώρα μεταδίδεται με άμεση δερματική επαφή και λιγότερο συχνά με την ανταλλαγή ενδυμάτων ή κλινοσκεπασμάτων. Στην περίπτωση που κάποιος ξύσει προσβεβλημένη περιοχή του σώματος, τα ακάρεα μπαίνουν ανάμεσα στα νύχια, και εάν αγγίξει κοινά αντικείμενα (π.χ. πληκτρολόγιο PC), υπάρχει περίπτωση να προσβληθούν και άλλα άτομα.

Προσοχή

Άλλο η Ψώρα και άλλο η Ψωρίαση.

Η ψωρίαση είναι μια αυτοάνοση νόσος που πυροδοτείται από κάποιον έντονο ψυχολογικό παράγοντα όπως άγχος, στρες, θλίψη κτλ. Δεν είναι σε καμία περίπτωση μεταδοτική. Με λίγα λόγια, στην περίπτωση της ψωρίασης, κάποιες στοιβάδες του δέρματος αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα από κάποιες άλλες με αποτέλεσμα να εμφανίζονται στο δέρμα τα χαρακτηριστικά αυτά σημάδια.